Przekazywanie dokładnego słowa wymaga pokory, miłości, dziękczynienia i bojaźni Pana. Ten, kto prorokuje, mówi ku zbudowaniu, pocieszeniu i napomnieniu. Wiem, że pewnego dnia stanę przed Jezusem Chrystusem, by zdać sprawę z każdego słowa, które wypowiedziałem. Przy wielu okolicznościach wspominam, że mam po swojej prawej stronie anielskiego skrybę, który zapisuje każde słowo wygłoszone przeze mnie jako proroka Pana. Zaczęło się to, od kiedy zostałem chrześcijaninem i zacząłem poruszać się w obdarowaniu proroczym. Widzę, że pisze w pięknym niebieskim kolorze. Gdy Pan pokazał mi ten atrament, zdałem sobie sprawę, że coś jest dla Niego ważne. Alleluja! Ale gdy byłem początkujący, gdy „raczkowałem” w sferze proroczej, czasami widziałem, jak niebieski atrament zamienia się w szary. Zapytałem więc Pana, co to oznacza. Odpowiedział: „Niebieski atrament jest z nieba, oznacza, że wypowiadasz Moją wolę, a szary – że prorokujesz z siebie”. Natychmiast pokutowałem ze swojej pychy i zobaczyłem, jak Jezus zmywa te strony w Księdze Pamięci swoją krwią. Szare notatki zostały wymazane na wieki. Zapytałem potem siebie: „Jak wiele razy jeszcze On będzie musiał to dla mnie robić?”. Wtedy naprawdę zrozumiałem, że jeśli mam być prorokiem Pana, muszę mieć bojaźń Bożą i być pewny, że każde słowo prorocze, które wypowiadam, pochodzi od Ojca, a nie ze mnie!  

Osoba posługująca obdarowaniem proroczym powinna mieć świadomość, że pewnego dnia będzie musiała przed Jezusem Chrystusem zdać sprawę z każdego wypowiedzianego słowa. Dlatego informuję ludzi, że sam fakt bycia prorokiem nie oznacza, iż wszystko, co mówią, jest właściwe. Przekazywanie dokładnego słowa wymaga pokory, miłości, dziękczynienia i bojaźni Pana. Ten, kto prorokuje, mówi ku zbudowaniu, pocieszeniu i napomnieniu. Wiem, że pewnego dnia stanę przed Jezusem Chrystusem, by zdać sprawę z każdego słowa, które wypowiedziałem. Przy wielu okolicznościach wspominam, że mam po swojej prawej stronie anielskiego skrybę, który zapisuje każde słowo wygłoszone przeze mnie jako proroka Pana.