Jak myślisz, czego będziesz doświadczał, kiedy będziesz śpiewać: „przyjdź do mnie, Panie, przyjdź z łaską swoją, przyjdź i nie spóźniaj się” lub „otwórz niebo”, choć Biblia mówi, że już jest ono dla nas otwarte? Czy będziesz przypominał sobie w ten sposób o Bożej obecności, która jest już wewnątrz ciebie, jako osoby, która oddała życie Jezusowi, czy raczej budował dystans i „schody” między Tobą, a Bogiem?

Jak bardzo znaki i cuda są potrzebne w naszym dążeniu do przemiany naszych miast i sprowadzenia chwały Pańskiej na ziemię? Kiedy braknie tych elementów świat cierpi, Bóg jest zasmucony, a my jesteśmy godni pożałowania...

Zaczęłam tego pragnąć i zastanawiać się, jak można wejść w taką usługę. Bóg powiedział mi: „Wierz! Bo niebo jest w zasięgu ręki! Proś mnie – a dostaniesz o co prosisz!” Czy on tego nie powiedział w swoim słowie? Zebraliśmy więc w kościele małą grupkę – tak na dwie lub trzy osoby – i zaczęliśmy się o to modlić. I nie musiał przyjeżdżać nikt wyjątkowy – nie przyjechał Bob Jones, ani nikt w tym rodzaju – zebrały się zwykłe osoby. Gdy się modliliśmy, przyszedł Duch Święty i zobaczyliśmy siebie zanurzonych w krwi Jezusa. Biblia mówi, że krew Jezusa otworzyła nam drogę do nieba. (...)

Spytałem się: „Panie! Co tu się dzieje?” - usłyszałem: „Victor, coś zostało ci skradzione i odzyskasz to tylko wtedy, gdy staniesz się jak dziecko. Musisz odzyskać tę niewinność pierwszej miłości” (...) Od tamtego czasu pamiętam, że prawdziwe miejsce, w którym mamy być, miejsce, w którym mamy otrzymywać wskazówki, gdzie mamy słyszeć Jego głos, miejsce, gdzie dostajemy wizję tego, co mamy robić – to Niebo. (...) To jest najlepsza modlitwa. Nie ma ograniczeń! Stamtąd rządzisz. Tu nie chodzi o to, że po prostu odbijasz światło – to światło staje się częścią ciebie. Jesteśmy dziećmi światła. (...) Przychodzi całkowita wolność. Ale ta wolność to nie jest czynienie tego, co ty chcesz – wolność to jest stać się jednością z naturą, celem i wolą Bożą.

  Wielu ludzi prosi mnie, abym modlił się, aby otrzymali większe objawienie Słowa Bożego. O ile zawsze jest to przywilejem błogosławić innych modlitwą, o tyle bardzo małe jest zrozumienie tego, jak przychodzi objawianie, czy też do kogo przychodzi. Jedną z największych radości naszego życia jest słyszenie Boga. Tutaj nie ma minusów, lecz z udzielaniem jest związany pewien koszt.    

Było to najbardziej obezwładniające doświadczenie w moim życiu. To była czysta moc. To był Bóg. Przyszedł w odpowiedzi na moją modlitwę. Spotkania twarzą w twarz z Bogiem różnią się bardzo, ale mają jedną wspólną cechę – sprawiają, że niemożliwy jest powrót do życia, jakie wiodło się przed tym doświadczeniem.

  Albert Einstein zbudował teorię na temat istnienia czwartego wymiaru. Ponadczasowego, wiecznego. Ten wymiar może być osiągnięty tylko przez obiekt, który podróżuje dwukrotnie szybciej niż światło. Wierzę, że Einstein odnosił się - z czego nie do końca zdawał sobie sprawę - do niewidzialnego Królestwa Niebieskiego, które znajduje się wśród nas.

Do naszego dziedzictwa należy też błogosławieństwo posiadania całej armii aniołów w niebie, przeznaczonych do posługiwania nam. List do Hebrajczyków zadaje pytanie: „Któremu z aniołów Bóg kiedykolwiek powiedział: Zasiądź po mojej prawicy, aż uczynię wszystkich twoich wrogów podnóżkiem pod twymi stopami? Czy aniołowie nie są usługującymi duchami posłanymi, by służyć tym, którzy dziedziczą zbawienie?” (Hbr 1:13-14).

Fundamentem Kościoła, założonego na apostołach i prorokach, jest objawienie Chrystusa. Kościół pełen chwały, który wznosi obecnie Jezus, nie jest założony na doktrynach, ale na objawieniu.

W ciągu ostatnich miesięcy Pan kilkakrotnie zabrał mnie w Duchu do szczególnego miejsca w Królestwie Niebios.Nazywam to miejsce ziemią obiecaną. To było miejsce bujnego i kwitnącego życia Bożego. Atmosfera tego miejsca promieniała obecnością Pana. Miało się poczucie w Duchu, że wszystko jest nowe i odświeżone.