Predyspozycje genetyczne zostały głęboko zakorzenione w kulturze masowej do tego stopnia, że często słyszymy: „ona ma dobre geny” albo „on już się taki urodził”. Taki sposób myślenia usuwa z równania wybory i odpowiedzialność za nie oraz jest naukowo i duchowo niepoprawny. To Ty kontrolujesz swoje geny, a nie one Ciebie. Geny mogą odpowiadać za Twoje cechy fizyczne, ale nie za zjawiska psychiczne. Wręcz przeciwnie, nasze geny są stale zmieniane w odpowiedzi na nasze życiowe doświadczenia  

Jeśli zmienisz swoje nastawienie i z determinacją zastosujesz Bożą doskonałą radę, aby się nie martwić, podwzgórze spowoduje wydzielanie substancji chemicznych, które prowadzą do uczucia spokoju, a reszta mózgu odpowie, wydzielając odpowiednią „formułę” neuroprzekaźników (substancji chemicznych, które przekazują elektryczne impulsy) do budowania myśli i jasnego myślenia. (...) Możesz kontrolować informacje przychodzące i pozbyć się tego, czego nie chcesz, zanim to podłączy się do twojego mózgu i zacznie wpływać na to, kim jesteś.

Za każdym razem gdy formułujesz myśl, ona aktywnie zmienia twój mózg i ciało - na lepsze lub gorsze. (...)  Toksyczne myślenie przekłada się na stres w ciele, a tego rodzaju napięcie to coś więcej niż przelotna emocja. Stres to ogólne określenie ekstremalnego obciążenia układów organizmu powstałego wskutek toksycznego myślenia. W wieloraki sposób wpływa szkodliwie na ciało i umysł, od luk w pamięci po poważne zaburzenia umysłowe, problemy z układem odpornościowym i trawiennym. Żaden układ w ciele nie uchroni się przed nieokiełznanym stresem. Ogromna ilość badań pokazuje, że około 80 proc. problemów zdrowia fizycznego, emocjonalnego i umysłowego może być bezpośrednim skutkiem sposobu myślenia. Lecz istnieje nadzieja - można przerwać cykl toksycznych myśli i zacząć budowanie zdrowych struktur, które wprowadzają pokój w burzliwe życie umysłu.  

Poprowadzę cię teraz w modlitwie. Zacznę od jaskiń. Może twoja dusza jest w dolinie śmierci i czujesz, że z powodu buntu jakaś część twojego życia została zablokowana. Pamiętaj, [że tu nie chodzi o potępienie, bo w Jezusie] nie ma żadnego potępienia, nie chodzi o to, żebyś wyglądał na uduchowionego, ale o to żebyś był ze sobą szczery. Jeśli wierzysz, że w twoim życiu miał miejsce jakiś bunt, który sprawił, że znalazłeś się w niewoli, a twoje dziedzictwo zostało wykradzione, pomódl się na głos tą modlitwą sam lub razem z innym dojrzałym chrześcijaninem...

  Jeśli osoba, za którą się modlisz, nie podzieli się podczas wywiadu żadnymi kwestiami wymagającymi uzdrowienia wewnętrznego, a mimo to wyczuwasz, że taka potrzeba występuje, dopytaj delikatnie o jakieś zranienia wewnętrzne, które mogłyby mieć wpływ na przebieg uzdrowienia fizycznego. O ile okoliczności na to pozwalają, poświęć czas na to, aby jak najlepiej zrozumieć sytuację. Pomocne bywa nawet ogólne pojęcie o tym, przez co dana osoba przechodzi.  

Czy zatem „wystarczy” ogłaszać lub „wystarczy zmieniać myślenie”? Czy jest jeden przepis na wejście w pełnię tego, co Bóg dla nas przygotował? 

Kiedy Adam opuścił miejsce zamieszkiwania Boga, zobaczył, że jest nagi. Wybrał więc sobie alternatywne miejsce zamieszkania – ukrył się i przykrył liśćmi figowca. Wtedy Bóg go spytał: Gdzie jesteś? Bóg zadaje ci to samo pytanie dzisiaj: gdzie jesteś? Z jakiego miejsca zamieszkiwania działasz? Jaki jest twój życiowy stan? Co tworzysz w każdym aspekcie swojego życia? Co się dzieje z twoimi relacjami z ludźmi? Co z twoim zdrowiem? Co z twoimi finansami? Co z twoją niebiańską misją? Gdy świat na ciebie patrzy, to kogo widzi? Czy rzeczywistość prawd niebieskich manifestuje się w twoim życiu, czy też żyjesz w pozornym oddaniu dla Boga, a rzeczywistość tego życia pełna jest ograniczeń oraz miejsc zamieszkania, które zostały zbudowane na przegranym terytorium diabła?  

Powodem, dla którego nie mogłem zobaczyć siebie i innych we właściwy sposób, było to, że nie patrzyłem we właściwy sposób na Niego. Po spotkaniu z Duchem Świętym nie patrzyłem więcej na Boga jak na gniewną i surową postać. Zobaczyłem Go jako życzliwego Boga miłości, który ma łagodne serce. Był moim Tatusiem, a ja byłem Jego ukochanym synem. Przestałem spoglądać na siebie jak na niewolnika pracującego, by coś zarobić, ale raczej jak na syna, który posiada wielkie dziedzictwo. Również innych zobaczyłem zupełnie inaczej. Już więcej nie patrzyłem na nich przez pryzmat surowego, rażącego osądu, zacząłem patrzeć miękkim spojrzeniem miłości. Nawet przyszłość wyglądała inaczej. Patrząc przez pryzmat niebiańskiego wzroku, nie miałem czego się bać, jeśli chodzi o czasy ostateczne. Zamiast tego odkryłem, że jest tak wiele możliwości kochania. 

Pewnego dnia w kościele podszedł do mnie człowiek, prosząc o pomoc. Miał wymalowany smutek na twarzy i ścisnęło mnie w gardle współczucie względem niego, więc chciałam mu pomóc. Spytałam z czym się zmaga i odpowiedział, że żyje w strasznym poczuciu samotności. Miał wrażenie jakby nikt nie widział, że istnieje.

  Pierwszą rzeczą, którą musimy zrobić, to zaprosić Ducha Świętego, by pomógł nam w tym potężnym procesie uwolnienia. Musimy poprosić o prawdziwego ducha pokuty i odwagę do zmiany. Możesz modlić się w szczerości własnymi słowami lub też pomodlić się ze mną tak: