Gdy usłyszałem piosenkę Mietka Szcześniaka stworzoną na podstawie wiersza księdza Jana Twardowskiego „Jeden świat” pomyślałem: „O tym samym mówił Pat Holloran!” – człowiek, którego Bóg postawił na mojej drodze, by na nowo pojednać mnie ze sobą. Spotkaliśmy się po raz pierwszy w Mikorzynie w 2011 roku i moje życie zmieniło się o 180 stopni.

Tamrat Layne - (ur. 1955 r.) były polityk etiopski, w latach siedemdziesiątych XX w. przywódca Etiopskiego Ludowo-Rewolucyjnego Frontu Demokratycznego (EPDM), jednego z lewicowych ugrupowań, które doprowadziły do obalenia dyktatury Mengistu. W latach dziewięćdziesiątych był premierem rządu przejściowego i bliskim doradcą prezydenta. Zdradzony przez byłych współpracowników, został aresztowany pod fałszywym zarzutem malwersacji finansowych. W więzieniu był głodzony i torturowany. Nawrócił się na chrześcijaństwo. Dziś jest wędrownym kaznodzieją, opowiadającym o swojej przemianie.

Jak myślisz, czego będziesz doświadczał, kiedy będziesz śpiewać: „przyjdź do mnie, Panie, przyjdź z łaską swoją, przyjdź i nie spóźniaj się” lub „otwórz niebo”, choć Biblia mówi, że już jest ono dla nas otwarte? Czy będziesz przypominał sobie w ten sposób o Bożej obecności, która jest już wewnątrz ciebie, jako osoby, która oddała życie Jezusowi, czy raczej budował dystans i „schody” między Tobą, a Bogiem?

Kiedy zaczynamy wierzyć Ewangelii, nasze życie drastycznie się zmienia. Uświadamiamy sobie, że nasz stary człowiek, czyli grzeszna natura została pogrzebana z Chrystusem i zostaliśmy wzbudzeni z Chrystusem do nowego życia (Rz 6:4). Teraz nasze życie jest pełne. Niczego nam nie brakuje.

Podoba mi się bardzo odpowiedź Jezusa. Nikodem wcale się Go nie spytał o Królestwo Boże. Jedyne co go interesowało, to te dzieła, które czynił Jezus. Dziś też jest taka sytuacja, że wiele osób podąża jedynie za cudami i znakami. W tym momencie Jezus natychmiast wszystko ucina i przechodzi do puenty: nie, Nikodemie! Tu chodzi o możliwość oglądania Królestwa Bożego, w którym dzieje się dużo więcej niż tylko znaki i cuda. Znaki i cuda, które widzisz w rzeczywistości fizycznej gołym okiem są tylko efektem ubocznym tego, co się dzieje w rzeczywistości duchowej. To, co się dzieje w rzeczywistości duchowej jest głębsze niż samo uzdrowienie, albo uwolnienie. Tu chodzi o to, by wprowadzić ciebie w miejsce zjednoczenia z rzeczywistością duchową i dalej wpłynąć na całe pokolenia, które nadchodzą. Jezus nie jest jedynie zainteresowany tym, by dane pokolenie trafiło do nieba. On pragnie mieć Synów, z którymi Bóg Ojciec i On będą mogli mieć relację i rozmawiać o nadchodzących czasach. To rozciąga nasz umysł.

Ostatnio bardzo mocno Bóg dotknął mnie tym, jak ogromne znaczenie ma fakt, czy osoba, która głosi nam dane prawdy, sama ich doświadczyła, czy też jest jedynie ich przekaźnikiem - bez osobistych doświadczeń w tym obszarze.  

To nie my wybraliśmy Boga, ale to Bóg wybrał nas i zapieczętował nas swoją miłością. Powinna nami kierować jego gorliwa miłość objawiona w Chrystusie. Wybierając nade wszystko miłość, pozwalamy by nasze serce było zniewolone przez niezwykle prawdziwą pasje Ojca. Nasza relacja z Bogiem oparta jest na tym, co On uczynił dostępnym dla nas w Chrystusie.

Bycie wypełnionym pełnią Bożą nie zależy od tego co robisz, tylko od poznania jak bardzo Bóg cię kocha.

Nie ważne czy kochasz Boga czy nie, ten fragment stwierdza fakt: "Jeśli próbujesz żyć o własnych siłach i uważasz, że w życiu chodzi o twoje dobre i złe uczynki, nie uda Ci się. Nie da się żyć w oparciu o własną sprawiedliwości."

Według Piotra to ignorancja powoduje, że wpadamy w nasze poprzednie grzeszne namiętności. Biblia NKJV tłumaczy nam to tak "nie poddawajcie się poprzez własną ignorancję dawnych żądzom".