Kościół Antiochejski jest wzorcem kościoła apostolskiego. Kościół w Jerozolimie był pierwszym kościołem zarządzanym przez apostołów, potem jednak nacisk kładziony przez Ducha Świętego przesuwa się na kościół w Antiochii. (…) Charakterystyka tego kościoła pokazuje, że ma on unikalną zdolność do stania się strategicznym kościołem w Bożym planie. (…) Kościoły Antiochejskie są budowane przez służbę grupy. Jest w nich grupa namaszczonych usługujących, która buduje świętych.
Cechy charakterystyczne Apostolstwa. Rządzące kościoły terytorialne.
Kościół Antiochejski jest wzorcem kościoła apostolskiego. Kościół w Jerozolimie był pierwszym kościołem zarządzanym przez apostołów, potem [jednak] nacisk kładziony przez Ducha Świętego przesuwa się na kościół w Antiochii. To z Antiochii zostali wysłani na usługę Barnaba i Paweł, następnie sam Sylas, a potem Paweł z Sylasem. Kościół Antiochejski stał się duchowym ośrodkiem wysyłania grup apostolskich, które wpływały na narody. To z Antiochii Bóg zapoczątkował apostolskie przedsięwzięcia, które miały efekt w zasadzeniu kościołów ważnych strategicznie. Kościoły Koryntu, Filippi, Kolosów, Efezu i Tesalonik wszystkie zostały utworzone jako rezultat działań prowadzonych z kościoła w Antiochii.
Kościół Antiochejski reprezentuje rządzący, terytorialny kościół apostolski. Reprezentuje kościół, który miał na sobie brzemię dla [działania wśród] narodów i jest skoncentrowany na Wielkim Posłannictwie.
Charakterystyka tego kościoła pokazuje, że ma on unikalną zdolność do stania się strategicznym kościołem w Bożym planie. Kiedy kościół lokalny posiada takie cechy charakterystyczne, będzie wpływał na regiony i terytoria, na których została mu nadana jurysdykcja.
Modele są ważne, ponieważ dają nam wzór, w jaki mamy budować. Musimy uważać, aby budować zgodnie z wzorcami biblijnymi, a nie ludzkimi tradycjami. Kościoły apostolskie są kościołami prototypami. Są modelami, które odzwierciedlają plany i wzory, których Bóg udziela z nieba. Każde pokolenie potrzebuje modeli, które będą miały wpływ na to [konkretne] pokolenie. Te kościoły są budowane objawieniem. Apostołowie są mądrymi budowniczymi (1 Kor 3:10). Budują zgodnie z objawieniem. Nie polegają na stworzonych przez ludzi wzorcach, na których buduje wielu.
Jonathan David mawia: „Potrzeba mądrości apostolskiej, aby zasadzić i zbudować kościół apostolski, który przypomina antiochejski w swej naturze, strukturze, trwałym stylu życia i służby”.
Większość pastorów, których spotkałem, myśli, że buduje kościół typu antiochejskiego. Ale dłuższa rozmowa z nimi pokazuje, że jest odwrotnie, ponieważ większość pastorów opiera się na pojęciu modelu błogosławieństwa, niż na modelu budowania.
Istnieje 12 cech Kościoła Antiochejskiego, którymi chcę się podzielić. Te 12 cech charakterystycznych, jeśli są one obecne w kościele lokalnym, sprawią, że ten kościół będzie miał wpływ na swoje pokolenie. Są to cechy stałe, które powinniśmy mieć w każdym pokoleniu. Niektóre rzeczy zmieniają się w miarę upływu czasu, ale są też te stałe, które pozostają niezmienne.
1. Przełamujący Wierzący
„Tymczasem ci, którzy zostali rozproszeni na skutek prześladowania, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, nikomu nie głosząc słowa, tylko samym Żydom. Niektórzy zaś z nich byli Cypryjczykami i Cyrenejczykami; ci, gdy przyszli do Antiochii, zwracali się również do Greków, głosząc dobrą nowinę o Panu Jezusie.” (Dzieje Ap. 11:19-20)
Kościół w Antiochii został zapoczątkowany przez wierzących, którzy rozproszyli się z Jerozolimy. Kiedy przyszli do Antiochii zareagowali na wskazówki [udzielane przez] Ducha Świętego i zaczęli usługiwać Grekom. Do tego momentu Ewangelia była głoszona przede wszystkim Żydom. Przez głoszenie Grekom wierzący ci przełamali barierę kulturową i zobaczyli wielki sukces. Dlatego nazywamy ich przełamującymi wierzącymi.
Przełom jest definiowany jako akt przezwyciężania lub zgłębienia przeszkody, bądź ograniczenia. Jest to istotny sukces, który pozwala na późniejszy postęp, tak jak w przypadku technologii. Wraz z każdym przełomem umożliwiany jest dalszy postęp. Przełom przynosi korzyści całemu ciału Chrystusa i daje miejsce do pójścia dalej.
To jest fundament kościoła w Antiochii. Kościoły, które składają się z przełamujących wierzących będą miały fundament umożliwiający przełom i wkraczanie w różne regiony. Ograniczenia kultury i religii są [wtedy] łamane. To są wierzący, którzy reagują na prowadzenie Ducha Świętego bez strachu. Są oni posłuszni Duchowi Świętemu nawet jeśli oznacza ono rozpoczęcie czegoś nowego. Są to wierzący – pionierzy.
Namaszczenie apostolskie jest namaszczeniem pionierskim. Apostołowie są ustanowieni w kościele PO PIERWSZE przez Boga (1 Kor 12:28). Po pierwsze to greckie słowo „proton”, które oznacza pierwszeństwo w czasie, porządku, randze. Słowo to oznacza [też] pioniera. Chociaż kościół w Antiochii nie był założony przez apostołów, wierzący ci przybyli ze wspólnoty apostolskiej w Jerozolimie. Nieśli ducha apostolskiego i byli w stanie być pionierami, a także przynieść przełom do Antiochii.
Być pionierem to znaczy wejść na nieznany i niezajęty teren, aby się osiedlić. Pionierscy wierzący wchodzą na nowe obszary zarówno w rzeczywistości naturalnej, jak i w duchu. Przełamujący wierzący to wierzący, którzy przełamują ograniczenia kultury, tradycji, religii i strachu. Łamią oni bariery, które ograniczają większość ludzi. Nie są hamowani przez sposoby myślenia, które nie pozawalają ludziom wyruszyć i wejść na nieznane terytorium. Nie są wiązani mentalnością, która przeważa w kościele.
Przełamujący wierzący są prowadzeni przez przełamujących liderów. Liderzy, którzy są apostolscy będą demonstrować zdolność łamania barier. Mają łaskę, aby być pionierami. Wchodzą w nowy obszar prawdy i objawienia pomimo prześladowań i niezrozumienie. Są pierwsi w przyjmowaniu i głoszeniu odnowionej prawdy. Pobudzają i podnoszą przełamującą grupę wierzących.
Kościoły Antiochejskie to kościoły przełomu. Składają się z przełamujących wierzących, którzy są przyzwyczajeni do zapoczątkowywania i wprowadzania w życie nowych rzeczy. Nie będą się wahać, czy być posłusznymi Panu i iść tam, gdzie On im każe iść. Nie boją się przekraczania bardziej kulturowych, etnicznych, językowych i religijnych. Nie można ich pomieścić w małym miejscu, zawsze poszerzają swe miejsca o nowy plan i cel od Boga.
Jeśli pragniesz zbudować Kościół Antiochejski, musisz go budować z przełamującymi wierzącymi. Są to ludzie, którzy się wyłamali z normalnych wzorców religii i tradycji. Pokonali przeszkody, które zatrzymują większość wierzących przed przekraczaniem barier.
Przełamujący wierzący są materiałem budulcowym Kościołów Antiochejskich. Jonathan David podaje następującą charakterystykę przełamujących wierzących – opartą na wierzących, którzy przybyli do Antiochii:
- Zapoczątkowali (Byli pionierami) nowe ruchy od Boga
- Są w stanie działać pod intensywną presją
- Działają bez kompromisu
- Działają w rozwijającym się objawieniu
- Działają w autorytecie
- Działają tak, aby wpływać na społeczeństwo
(…)
3. Udział apostolski
Wieść o nich dotarła także do uszu zboru w Jerozolimie; wysłali więc do Antiochii Barnabę, który, gdy tam przybył i ujrzał łaskę Bożą, uradował się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem trwali przy Panu. (Dzieje 11:22)
Kościoły Antiochejskie należą do tych, które chcą otrzymywać WKŁAD APOSTOLSKI. Natychmiast po założeniu tego kościoła, kościół w Jerozolimie wysłał Barnabę. Barnaba był zachętą, miał przyjść by podnieść nowy kościół. Wysłanie Barnaby z Jerozolimy symbolizuje apostolski udział w kościele.
Udział apostolski wzmacnia kościoły lokalne. Kiedy kościoły honorują i szanują „wysłanych”, będą mieć udział w łasce, która jest na takim posłanym człowieku. Wkład apostolski pomaga kościołom rosnąć, poprzez założenie właściwego fundamentu. Kościół jest budowany na fundamencie apostołów i proroków (Ef 2:20). Nowi wierzący w Antiochii zaczęli otrzymywać właściwy fundament do wzrostu i rozwoju duchowego.
Nowe kościoły potrzebują zachęty. Barnaba znaczy syn pocieszenia. Był osobą zachęcającą, która pomogła wzmocnić i zachęcić nowych wierzących. Jego dojrzałość była potrzebna do nowej pracy. Był bożym człowiekiem wypełnionym Duchem Świętym i wiarą.
Kościoły, którym brakuje apostolskiego udziału będą często pozostawać słabe i niedojrzałe. Kościół w Antiochii zaczął stawać się dojrzały w bardzo szybkim tempie, z powodu wkładu dojrzałych darów duchowych. Zaczął rosnąć zarówno naturalnie jak i duchowo. Istniał ciągły duchowy impet, który został wyswobodzony w tym kościele.
Apostolski udział osiąga się przez wizytę darów apostolskich i proroczych, a także wizytę grup apostolskich. Te namaszczone dary wzmocnią, doprowadzą do dojrzałości i wyswobodzą wierzących na poziom dojrzałości potrzebny, aby mieć wpływ w dalszych rejonach.
4. Łaska
„który, gdy tam przybył i ujrzał łaskę Bożą, uradował się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem trwali przy Panu.” (Dzieje 11:23)
Kościoły Antiochejskie to kościoły łaski. Łaska jest cechą rozpoznawczą tych kościołów. Barnaba rozpoznał „łaskę”, która była na tym kościele. Łaska jest Bożą przychylnością. Są takie błogosławieństwa, które przychodzą z tą łaską. Kiedy Boża łaska jest na kościele, będzie on rósł i będzie błogosławieństwem dla wielu. Kościołom z łaską nie będzie brakowało żadnego daru („ponieważ świadectwo o Chrystusie zostało utwierdzone w was, tak iż nie brak wam żadnego daru łaski” – 1 Kor 1:7). Kościoły te mają obfitość darów duchowych. To zawiera w sobie dary Ducha Świętego, a także dary służby.
Obdarowane kościoły mają powołanie i polecenie, aby błogosławić ludzi. Ta łaska nie jest dana bez powodu. Łaska jest Bożą przychylnością, daną po to, aby być błogosławieństwem. Miasta, regiony i narody mogą być dotknięte przez tę łaskę, która jest na kościele.
Istnieje łaska do głoszenia, nauczania, prorokowania (dary wypowiadania się). Istnieje też łaska, która przynosi objawienie i wejrzenie w plany i cele Boga. Kościoły z tą łaską nie mogą tracić tych darów [jedynie] na siebie. Muszą być szafarzami wielorakiej łaski Boga. Muszą rozdzielać tę łaskę i jej udzielać jak największej ilości ludzi.
Kościół w Antiochii stał się wielkim błogosławieństwem dla wielu narodów. Z Antiochii łaska apostolska została wyswobodzona na zakładanie kościołów i błogosławienie innych miast. Rzym, Korynt, Efez, Filippi i Tesaloniki wszystkie czerpały korzyści z łaski, która była na kościele w Antiochii.
Ile regionów i narodów czerpie z łaski, która jest na naszych kościołach?
W takim stopniu, w jakim łaska jest na kościele, powinien on stawać się błogosławieństwem dla innych. Komu wiele dano, od tego wiele się wymaga. Ten, kto posiada, dostanie więcej. To są prawa Królestwa.
Boże cele są wypełniane poprzez łaskę. Łaska daje tym kościołom zdolność czynienia niezwykłych rzeczy. W Kościołach Antiochejskich będzie obfitość obdarowanych służb. Te kościoły staną się duchowym magnesem dla pięciu darów służby. Służby będą się także rozwijać w tych kościołach.
Ponieważ jest tak wiele darów w Kościołach Antiochejskich, musi być struktura, aby dało się je rozwijać i wyswobadzać. Jednym ze sposobów, w jaki się ją osiąga, jest rozwój oraz wysyłanie grup.
5. Usługa grupowa
Potem poszedł do Tarsu, aby odszukać Saula, a gdy go znalazł, przyprowadził go do Antiochii. I tak się ich sprawy ułożyły, że przez cały rok przebywali razem w zborze i nauczali wielu ludzi; w Antiochii też nazwano po raz pierwszy uczniów chrześcijanami. (Dzieje 11:25-26)
W Antiochii, w tamtejszym zborze, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Symeon, zwany Niger, i Lucjusz Cyrenejczyk, i Manaen, który się wychowywał razem z Herodem tetrarchą, i Saul. (Dzieje 13:1)
Po tym jak Barnaba przyszedł do Antiochii i zobaczył łaskę, która spoczywała na kościele, poszedł do Tarsu, aby znaleźć Pawła. Barnaba znał [też] łaskę, która była na życiu Pawła i zachęcił go, aby przyszedł do Antiochii. Gromadzili się razem z kościołem w Antiochii i usługiwali jako zespół. W ten sposób zapoczątkowali pojęcie zespołu w Antiochii. Zostali potem wysłani stamtąd w zespole.
Służba apostolska jest służbą zespołową. Zespół apostołów, proroków i nauczycieli będzie miał potężny wpływ na duchowy stan kościoła. Kiedy Jezus usługiwał gromadził dookoła siebie zespół.
Wyznaczył do przebywania przy nim dwunastu uczniów. Ustanowił pojęcie grupy i zostawił dla nas wzorzec do przełomu w służbie.
Barnaba i Paweł są nazwani prorokami oraz nauczycielami. Pracowali w grupie ku zbudowaniu świętych w Antiochii. Kościoły Antiochejskie są budowane przez służbę grupy. Jest [w nich] grupa namaszczonych usługujących, która buduje świętych. Te grupy rezydują tam, a kiedy przyjdzie potrzeba sprowadzają [do siebie] grupy apostolskie, aby budowały. Te kościoły nie mogą być budowane darem jednej osoby. Widzimy przejście od pastorskiego modelu służby, w którym jeden pasterz wykonuje większość służby, do apostolskiego modelu służby, w którym to grupa pracuje
razem, aby budować kościół.
Apostołowie i prorocy pracują ze sobą razem, aby kłaść fundament. Te dwa dary budują potężną grupę, która jest w stanie wyswobadzać objawienie do kościoła odnośnie planów i celów Boga (Ef 3:5). Są to dary rządzące, które działają w mocy i autorytecie. Mają moc i autorytet, aby wykorzeniać, wypleniać, niszczyć, burzyć, budować i sadzić (Jer 1).
Kościół Antiochejski rozwija grupy, które mogą zostać wysłane do narodów. Grupy apostolskie i prorocze dojrzewają w kościele, aby być wysłane i móc wpływać na regiony, w które zostaną wysłane.
Ludzie w Kościele Antiochejskim rozumieją pojęcie grupy w służbie. Mają wspólną wizję i cel. Rozumieją, że nikt nie jest w stanie dokonać tego samemu. Nie są zazdrośni, ani nie czują się poniżeni darami innych. Jest tam duch kooperacji i jedności. Będzie w nich [widać] rozwój grup apostolskich, proroczych, ewangelizacyjnych, pastorskich, nauczających, grup modlitwy, uwielbienia i chwały, oraz grup uwolnienia. Te grupy dają Kościołom Antiochejskim zdolność do błogosławienia miast, regionów i narodów. Kościół Antiochejski to nie jest show jednego człowieka. To grupa namaszczonych liderów pracująca razem, aby osiągnąć wspólny cel.
Pierwotnie tekst opublikowano w języku angielskim na stronie Johna Eckhardta:
http://www.impactnetwork.net/about_eckhardt.html (dostęp 20-25.02.2012; obecnie tekst niedostępny pod tym adresem)
później dostępny TUTAJ
Tłumaczenie: otwarteniebo24.pl
Zdjęcie: John Eckhardt
Źródło zdjęcia: fot. vimeo.com