Modlitwa, na którą dostajesz odpowiedź cz.2 Żarliwość

W oczach Boga powaga naszej prośby jest ważnym czynnikiem, którego nie powinniśmy lekceważyć. Wszystko w Królestwie Bożym zasadza się na wolnej woli. Biblia często stwierdza, że powinniśmy się angażować całym naszym sercem oraz że powinniśmy służyć Bogu bez rozdwojonej duszy.

Moje własne doświadczenie podpowiada mi, że to, co odgrywa ważną rolę przy otrzymywaniu odpowiedzi na modlitwę, to kwestia okazywania silnego zdecydowania, głębokich przekonań naszej woli oraz pozostawanie na stanowisku determinacji. Czasem spotykam chrześcijan, którzy rozpaczają z powodu okoliczności, w których się znaleźli, więc zaczynają modlić się o daną sprawę. Po kilku dniach jednak [im przechodzi] i zdają się nie wiedzieć, co ich tak głęboko wzruszyło. Ich żarliwość w modlitwie była jedynie krótkotrwałym entuzjazmem. Ich intelekt lub emocje były poruszone jakimiś okolicznościami, a Boga w tej sytuacji nie było.

Zupełnie inaczej taka modlitwa wygląda, kiedy na naszym duchu unosi się ciężar od Boga. Wtedy nie jesteśmy w stanie przestać się modlić o daną sytuację aż nie dostaniemy odpowiedzi. Musimy rozumieć, że taki ciężar może być dany wyłącznie przez Ducha Świętego – jeśli nauczymy się z Nim współpracować i zrozumiemy Boże zamiary. Aby okazać swą moc, Bóg potrzebuje na ziemi ludzi, którzy mocno trzymają się Jego charakteru i Jego słowa.

Jezus nie mógł pozostać w niebie, chcąc wywalczyć dla nas zbawienie – nie mógł go zdobyć z nieba. Musiał zejść na ziemię jako człowiek. Ziemia, zatem, pozostała polem bitwy o decyzję w sprawie wiecznej przyszłości każdego człowieka. Możemy być ludźmi, którzy poddają się Bogu całą naszą osobą, nie cofają się przed niczym i za żadną cenę. Biblia mówi, że Kościół czasów ostatecznych nie ukocha swego życia tak, by je wybrać raczej niż śmierć, i że zwycięży wroga krwią Baranka i słowami świadectwa swojego (Obj 12:11). Bóg nas stworzył, żebyśmy właśnie tacy byli.

Żarliwość oznacza tak głębokie poddanie pod jakiś cel, że jakikolwiek sprzeciw – wewnętrzny czy zewnętrzny – jest pokonywane ze względu na ten cel. Widzimy podstawowy przykład żarliwości w naszym Panu, Jezusie Chrystusie. List do Hebrajczyków mówi o Nim: „Patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary, który zamiast doznać należytej mu radości, wycierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i usiadł na prawicy tronu Bożego. Przeto pomyślcie o tym, który od grzeszników zniósł tak wielkie sprzeciwy wobec siebie, abyście nie upadli na duchu, utrudzeni.” (Hbr 12:2-3 BW). (…)

W całej Biblii widzimy, jak ludzie spotykają się z Bogiem. Prawdą jest, że są różne sposoby, w jakie spotykają Boga, ale każda osoba zmienia się pod wpływem takiego spotkania. Mojżesz zobaczył Boga w krzewie ognistym, Jozue spotkał Jezusa przed bitwą o Jerycho, Paweł spotkał Go na drodze do Damaszku. Widzimy, że ci ludzie zawsze potem wykazywali się wielką determinacją w chodzeniu Bożymi ścieżkami. Ludzie szukający Boga pozwalają narodzić się ludziom podbijającym świat z Bogiem i dla Boga.

Czy wiesz, że masz przywilej spotykania się z Bogiem, poznawania Go i dowiadywania się, dlaczego Cię stworzył, a także przywilej zrozumienia Twego powołania? Takie doświadczenie z Bogiem może wyswobodzić w Tobie wystarczająco determinacji, żeby Ci umożliwić osiąganie wyznaczonego celu już przez całe życie. (…)

Kilka lat temu Pan dał mi wizję, która pomogła mi zrozumieć tę zasadę w potężny sposób. Pomaga mi zresztą do dzisiaj. Zobaczyłem kulę w stanie spoczynku, leżącą na gładkiej powierzchni. Potem zjawiła się ręka Boga i popchnęła kulę w pewnym kierunku. Ze względu na Bożą siłę oraz na pęd samej kuli dała ona radę przewrócić jakieś kręgle. Po wykonaniu tej pracy cała energia z niej uszła i kula wróciła w stan spoczynku.

Bóg zaczął do mnie mówić przez tę wizję, że często jesteśmy zajęci gonieniem za osiągnięciem celu własnymi siłami, co prowadzi do frustracji i braku mocy. Zamiast tego powinniśmy odnaleźć swoje miejsce w Bożym odpoczynku i wykonywać pracę, kiedy On nas do niej wyśle. Wchodzimy w Boży odpoczynek, kiedy rozumiemy, że On już przygotował wykonanie każdej pracy, którą kiedykolwiek będziemy musieli wykonać. Efezjan 2:10 mówi: „Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali”.

Po tym jak zaczynamy prowadzić życie z perspektywy odpoczynku w Bogu, doświadczymy – jak nigdy wcześniej – Jego żarliwości i pragnień ogarniających nasze życie Jego celami. Wówczas, kiedy przestaniemy usiłować spełnić Boże wizje naszymi siłami, będziemy czuć zasilenie naszych działań Jego mocą, a nie wypalenie.

Aby móc prowadzić życie z takim rodzajem determinacji, musimy zrezygnować z jakiegokolwiek sprzeciwu względem Bożych celów dla naszego życia i następnie poddać się planom Boga. Sprzeciw może przyjąć formę rzeczy lub decyzji, które powstrzymują twoją „kulę” przed potoczeniem się we właściwym kierunku, gdy schodzi na nią Boża ręka.

Musimy być przygotowani, żeby pozwalać Jezusowi być naszym Panem w każdym aspekcie naszego życia. Musimy być gotowi iść lub zostać, dać czy zatrzymać, mówić czy zachować milczenie. Biblia nazywa to „obuwiem gotowości” (patrz Ef 6:15).

Pomódlcie się ze mną tymi słowami: „Panie, pomóż mi wejść w Twój odpoczynek i usuń z mego serca każdy wewnętrzny opór, który sprzeciwia się Twojej woli lub powstrzymuje mnie przed poddaniem się Tobie w każdym aspekcie mojego życia. Przekonaj mnie, co do każdej sfery, w której ciągle podążam za swoimi pomysłami i nie jestem poddany pod Twoje zasady czy plany dla mojego życia”.

Źródło: „Why we fast – guidelines for prayer warriors” Michael Schiffmann